बस्ती पुग्न वीरगन्ज–ठोरी हुलाकी सडकबाट करिब ७ किमि

बस्ती पुग्न वीरगन्ज–ठोरी हुलाकी सडकबाट करिब ७ किमिबस्ती पुग्न वीरगन्ज–ठोरी हुलाकी सडकबाट करिब ७ किमिबस्ती पुग्न वीरगन्ज–ठोरी हुलाकी सडकबाट करिब ७ किमि ५४ घरधुरीमा करिब २ सय ५० जना बस्छन् ।

ठोरी गाउँपालिका–३ मा पर्ने सिकारीबास गाउँ चितवन राष्ट्रिय निकुञ्ज र पर्सा राष्ट्रिय निकुञ्जको सिमानामा पर्छ । यो बस्ती पुग्न वीरगन्ज–ठोरी हुलाकी सडकबाट करिब ७ किमि घना जंगल छिचोल्नुपर्छ । ५४ घरधुरीमा करिब २ सय ५० जना बस्छन् । तर स्थानीयले लगाउने धान, गहुँ, मकैजस्ता बाली पूरै भित्र्याउन पाउँदैनन् ।

आफूहरूले लगाएको बालीमध्ये ४० प्रतिशत बाली वन्यजन्तुले नष्ट गर्ने गरेको स्थानीय राजेन्द्र चौधरी बताउँछन् ।ठोरी गाउँपालिका–३ मा पर्ने सिकारीबास गाउँ चितवन राष्ट्रिय निकुञ्ज र पर्सा राष्ट्रिय निकुञ्जको सिमानामा पर्छ । यो बस्ती पुग्न वीरगन्ज–ठोरी हुलाकी सडकबाट करिब ७ किमि घना जंगल छिचोल्नुपर्छ ।

५४ घरधुरीमा करिब २ सय ५० जना बस्छन् । तर स्थानीयले लगाउने धान, गहुँ, मकैजस्ता बाली पूरै भित्र्याउन पाउँदैनन् । आफूहरूले लगाएको बालीमध्ये ४० प्रतिशत बाली वन्यजन्तुले नष्ट गर्ने गरेको स्थानीय राजेन्द्र चौधरी बताउँछन् ।ठोरी गाउँपालिका–३ मा पर्ने सिकारीबास गाउँ चितवन राष्ट्रिय निकुञ्ज र पर्सा राष्ट्रिय निकुञ्जको सिमानामा पर्छ । यो बस्ती पुग्न वीरगन्ज–ठोरी हुलाकी सडकबाट करिब ७ किमि घना जंगल छिचोल्नुपर्छ । ५४ घरधुरीमा करिब २ सय ५० जना बस्छन् ।

तर स्थानीयले लगाउने धान, गहुँ, मकैजस्ता बाली पूरै भित्र्याउन पाउँदैनन् । आफूहरूले लगाएको बालीमध्ये ४० प्रतिशत बाली वन्यजन्तुले नष्ट गर्ने गरेको स्थानीय राजेन्द्र चौधरी बताउँछन् ।ठोरी गाउँपालिका–३ मा पर्ने सिकारीबास गाउँ चितवन राष्ट्रिय निकुञ्ज र पर्सा राष्ट्रिय निकुञ्जको सिमानामा पर्छ । यो बस्ती पुग्न वीरगन्ज–ठोरी हुलाकी सडकबाट करिब ७ किमि घना जंगल छिचोल्नुपर्छ । ५४ घरधुरीमा करिब २ सय ५० जना बस्छन् । तर स्थानीयले लगाउने धान, गहुँ, मकैजस्ता बाली पूरै भित्र्याउन पाउँदैनन् ।

आफूहरूले लगाएको बालीमध्ये ४० प्रतिशत बाली वन्यजन्तुले नष्ट गर्ने गरेको स्थानीय राजेन्द्र चौधरी बताउँछन् ।ठोरी गाउँपालिका–३ मा पर्ने सिकारीबास गाउँ चितवन राष्ट्रिय निकुञ्ज र पर्सा राष्ट्रिय निकुञ्जको सिमानामा पर्छ । यो बस्ती पुग्न वीरगन्ज–ठोरी हुलाकी सडकबाट करिब ७ किमि घना जंगल छिचोल्नुपर्छ । ५४ घरधुरीमा करिब २ सय ५० जना बस्छन् । तर स्थानीयले लगाउने धान, गहुँ, मकैजस्ता बाली पूरै भित्र्याउन पाउँदैनन् । आफूहरूले लगाएको बालीमध्ये ४० प्रतिशत बाली वन्यजन्तुले नष्ट गर्ने गरेको स्थानीय राजेन्द्र चौधरी बताउँछन् ।